Αναλόγως το ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

πολλαπλασιασμός με εισαγωγή βασίλισσας


Λόγω του ότι ο πεύκος δεν κάνει τίποτα και μερικά μελίσσια ήταν πολύ καλά με 7-8 πλαίσια γόνου αποφάσισα να τα χωρίσω και με έτοιμη βασίλισσα να τα αυξήσω. Παρήγγειλα τις βασίλισσες από γνωστό βασιλοτρόφο της Πελοποννήσου ( 14 ευρώ η μια παρακαλώ συν τα έξοδα μεταφοράς 15 ) . Η διαδικασία που κάνω είναι η εξής: Μια μέρα προτού τοποθετήσω την νέα βασίλισσα ορφανεύω το μελίσσι παίρνοντας του την παλιά το μισό γόνο και τροφές και το απομακρύνω. Αφήνω το αρχικό ορφανό για 24 ώρες ώστε να αισθανθεί καλά την ορφάνια του. Την επόμενη τοποθετώ το κλουβί με την νέα χωρίς να ανοίξω τα πορτάκια γιατί μερικές φορές οι μέλισσες τρώνε πολύ γρήγορα το ζυμάρι και η βασίλισσα που ελευθερώνεται δεν έχει προλάβει να κυριαρχήσει με τις φερομόνες στο μελίσσι και έτσι την κόβουν. Την άλλη μέρα ανοίγω τα πορτάκια ώστε να ελευθερωθεί. Με αυτή την τεχνική έχω σχεδόν πλήρη επιτυχία.

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

φτωχή μελισσοκομική χρονιά


Στο κλίμα του ''ΔΝΤ '' η φετινή χρονιά για τα μελίσσια. Φτώχεια και γκρίνια. Από την Άνοιξη έδειξε ότι δεν θα πάει καλά. Το καιρό της ανθοφορίας της πορτοκαλιάς ξέρα και βοριάδες. Στα έλατα στην αρχή τελείως ξέρα μετά επί 1 μήνα κάθε μέρα βροχή. Αποτέλεσμα μισός τρύγος, λιγοστή παραγωγή. Στο όψιμο θυμάρι τα ίδια. Μόνο στο πρώιμο θυμάρι τον Ιούνιο κάτι έκαναν. Εκεί έγινε ένας καλούτσικος τρύγος με πολύ γευστικό μέλι και δυνατό άρωμα, για παρηγοριά. Τώρα περιμένουμε το πεύκο στην βόρεια Εύβοια. Τέλος πάντων όπως λένε και στο χωριό μου '' όχι ο καλός παραγωγός αλλά ο καλός καιρός''. Ας ευχηθούμε του χρόνου να είναι καλλίτερα.

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Νομαδική μελισσοκομία

Η μελισσοκομία στην Ελλάδα είναι νομαδική. Όπου υπάρχει μελιτοέκριση το μελισσοκομείο μετακομίζει για την περισυλλογή και αποθήκευση του μελιού από τις μέλισσες. Έτσι και φέτος έγιναν οι μετακομίσεις προς το Μαίναλο για ελατόμελο και προς το Στεφάνι για θυμάρια. Τα προγνωστικά για το Μαίναλο δεν είναι καλά και μάλλον τζάμπα πήγε ο κόπος εκτός και αν επιφυλάσσει το βουνό κάτι ευχάριστο που δεν φαίνεται ακόμα. Για τα θυμάρια η τελευταία βροχή ήταν Θείο δώρο και οι προδιαγραφές είναι πολύ καλές . Αυτό που χρειάζεται είναι μακριά από μελτέμια αλλά και από καύσωνες.

Θυμάρια μεγάλα και ανθισμένα





Ανθισμένη ρίγανη Αγκάθια που έχουν πολύ γύρη.


Και αγριολούλουδα που δεν τα ξέρω αλλά μου έκαναν εντύπωση τόσο όμορφα σε τόσο σκληρό τόπο.


Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Μπόλιασμα της ελιάς

Αυτή η εποχή είναι η καταλληλότερη για το μπόλιασμα της ελιάς. Τα δέντρα είναι πριν την ανθοφορία και έχουν σηκώσει χυμούς . Υπάρχουν πολλοί τρόποι μπολιάσματος με κυριότερους το κεντράδι όπου το εμβόλιο είναι ένα κομμάτι βλαστού με ξυλοφόρα μάτια και η " φόλα" όπου το εμβόλιο είναι ένα κομμάτι φλοιού με μάτια . Συνήθως χρησιμοποιώ το δεύτερο τρόπο διότι έχει πολλή μεγάλη συγκολλητική επιφάνεια και είναι ποιο σίγουρος.
Η αίσθηση που μου δίνει ένα πετυχημένο μπόλιασμα είναι μοναδική. Το να αλλάζει ένα άγριο φυτό και να γίνεται καρποφόρο δείχνει την χάρη και την ευλογία που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο , και τον κάνει μικρό θεό .

Το εμβόλιο " φόλα"
Το άνοιγμα του κορμού

Η τοποθέτηση "by pass"

Περσινό μπόλιασμα σε μεγάλους κορμούς

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Η τεχνική μου στην πορτοκαλιά


Μετά από μερικά χρόνια πειραματισμών και έχοντας να αντιμετωπίσω κυρίως την έντονη σμηνουργία κατά την ανθοφορία της πορτοκαλιάς, ανέπτυξα μια τεχνική με την οποία τα τελευταία χρόνια δουλεύω και είμαι αρκετά ευχαριστημένος. Συνήθως ξεχειμωνιάζω με 65-75 μελισσοσμήνη. 'Όποιο μελίσσι από το Μάρτιο και μετά κοντεύει να εικοσαρίσει του παίρνω την βασίλισσα με 2 πλαίσια γόνους και ένα τροφές , το συμπληρώνω με κτισμένα κεριά, το απομακρύνω και το τροφοδοτώ τακτικά και με ζυμάρι και με σιρόπι.. Μετά από 5-6 ημέρες πηγαίνω στο μητρικό του κόβω τα κελιά μαζεύοντας το βασιλικό πολτό και του αφήνω μόνο 2 τα ποιο καλά. Αυτή είναι και η ποιο δύσκολη και χρονοβόρα δουλειά. Δεν το ξαναενοχλώ μέχρι το τρύγο. Τα τρυγάω περίπου στις 10-15 Μάη πάντα προτού τελειώσει η ανθοφορία γιατί αλλιώς πέφτουν μέσα και δεν με αφήνουν να δουλέψω . Τέλος Μάη κάνω επιθεώρηση κοιτώντας αν έχουν βγάλει καλές βασίλισσες και μετά τα συνενώνω με τις παραφυάδες οι οποίες έχουν σχεδόν δεκαρίσει και τα πάω στα έλατα και στα θυμάρια . Έτσι πάντα παίρνω πορτοκαλόμελο ανανεώνω τις βασίλισσες και με τις συνενώσεις πάω δυνατά μελίσσια στις άλλες βοσκές.

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Αγιορείτης προστάτης της πολεμικής αεροπορίας

Μου το στείλανε e-mail !ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!!


(Ο ερημίτης μοναχός Ιωσήφ)Ο μοναχός Ιωσήφ (κατά κόσμον Χρήστος Μπαίρακτάρης) είναι μόλις 48 ετών. Κατάγεται απο το χωριό Άγιος Βασίλειος της Κορινθίας και θεωρείται απο την οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας ο δικός της άνθρωπος. Τον γνωρίζουν όλοι οι πιλότοι των αεροπλάνων Phantom, Corsair και F-16, οι χειριστές δηλαδή που κάθε μέρα δίνουν τον δικό τους επικίνδυνο αγώνα για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και την ελληνικότητα του Αιγαίου.


Ο πατέρας Ιωσήφ μονάζει απο την αρχή της δεκαετίας 1980 στο Άγιον Όρος. Απο το 1989 έχει αποσυρθεί στο ησυχαστήριό του, στην άκρη... του πουθενά πάνω στα βράχια του Ακρωτηρίου Άκραθως, πάνω απο ένα γκρεμό βάθους 300 μέτρων . Μόνος με το Θεό... Διαβάζει, κάνει χειρωνακτικές εργασίες και σώζει την ψυχή του.
"Είναι ένας Άγιος άνθρωπος, μια βιβλική μορφή, που όποιος τον γνωρίσει έχει ανοίξει ένα παράθυρο στον κόσμο της καλοσύνης και της αγάπης" είπε στον "Ρress Τime" ο πιλότος Γιώργος Βαζούρας που τον επισκέπτεται συχνά.Ο πατέρας Ιωσήφ, ερημίτης του Αγίου Όρους, παρακολουθεί τις αερομαχίες στο Αιγαίο και ευλογεί τους πιλοτους των μαχητικών μας.Απο το 1990 περίπου όλοι οι Έλληνες πιλότοι ύστερα απο κάθε εμπλοκή με τους Τούρκους πετάνε πάνω απο το Άγιο Όρος για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα."Κάθε μέρα, όταν ακούω τον θόρυβο των αεροπλάνων, πετιέμαι απο το κελί μου. Βγαίνω έξω και κυματίζω την Ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου".Τα τέσσερα τουρκικά F-16 τρύπησαν σαν βέλη τα πυκνά σύννεφα και ξεχύθηκαν στον ουρανό του Αιγαίου. Μόλις πέρασαν στον Ελληνικό εναέριο χώρο, χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Το πρώτο έστριψε δεξιά και κατευθύνθηκε προς τη Θάσο και τη Σαμοθράκη. Το δεύτερο συνέχισε σε ευθεία οριζόντια για τις Βόρειες Κυκλάδες (Άνδρο-Τήνο-Μύκονο). Στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα είχε σημάνει ήδη συναγερμός. Απο την Αγχίαλο σηκώθηκαν τέσσερα Ελληνικά μαχητικά με κυβερνήτες έμπειρους σμηναγούς και υποσμηναγούς. Το καθημερινό... πανηγύρι μόλις άρχιζε.Οι Τούρκοι αεροπόροι όταν αντιλήφθηκαν ότι οι διώκτες τους πλησίαζαν, ενώθηκαν στο βόρειο Αιγαίο μεταξύ της Λήμνου, του Αγίου Όρους και της Μυτιλήνης. Δεν ήθελαν απλώς να «παίξουν» αλλά να προκαλέσουν, αφου τα μαχητικά με την ημισέληνο στον ουρά ήταν οπλισμένα. Λίγα λεπτά αργότερα, στο θαλάσσιο χώρο νότια του Αγίου Όρους άρχιζε μια εικονική αερομαχία. Οι Έλληνες χειριστές, με αριστοτεχνικό τρόπο, «πήρε» ο καθένας απο έναν Τούρκο και πολύ σύντομα απέκτησαν επιχειρησιακό πλεονέκτημα. Δηλαδή, κατάφεραν να βρίσκονται πίσω τους σπρώχνοντάς τους ταυτόχρονα προς τα παράλια της Τουρκίας. Σε χαμηλό ύψος πάνω απο τη θάλασσα, με επικίνδυνους ελιγμούς και με τις μηχανές σε μέγιστη ισχύ, εξελίχθηκαν εντυπωσιακές «αερομαχίες», κλειστές στροφές και σφιξίματα που έμοιαζαν με τανάλιες.

Τα VHF με τη Λάρισα είχαν ανάψει. Εντολές και οδηγίες έδιναν κι έπαιρναν, και απο το ραντάρ του Χορτιάτη και της Λήμνου οι επιτελικοί αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας χαμογελούσαν με ικανοποίηση, καθώς έβλεπαν τους Τούρκους να χάνουν σιγά-σιγα τη μάχη και να παίρνουν το δρόμο προς τις ακτές της Τουρκίας.Τα τέσσερα Ελληνικά F-16, πρίν επιστρέψουν στη βάση τους, έκαναν ότι κάνουν τα τελευταία 13 χρόνια όλοι οι Ελληνες αεροπόροι... Πήγαν να πάρουν την ευχή απο τον προστάτη τους! Τον γέροντα Ιωσήφ, που απο το ησυχαστήριό του, στους γκρεμούς του Αγίου Όρους, παρακολουθούσε την αερομαχία με δάκρυα στα μάτια. Επικεφαλής του σχηματισμού ο αρχαιότερος σμηναγός και απο πίσω του τα υπόλοιπα 3 μαχητικά.Ο μοναχός Ιωσήφ, σκαρφαλωμένος στα βράχια του ακρωτηρίου Άκραθος, με τον επικίνδυνο γκρεμό να χάσκει κάτω απο τα πόδια του, το?ς περίμενε. Στα χέρια του κρατούσε δύο τεράστιες σημαίες, τη γαλανόλευκη κι εκείνη του Βυζαντίου. Σε πολύ χαμηλό ύψος, τα Ελληνικά αεροπλάνα πέρασαν πάνω απο τον γκρεμό κουνώντας τα φτερά τους. Η φωνή του μοναχού χάθηκε απο το μουγκρητό των κινητήρων:"Να έχετε την ευχή μου! Γυρίστε πίσω υγιείς και πάντα νικητές...". Οι σημαίες ανέμιζαν στον παγωμένο αέρα του Αιγαίου κι ο ερημίτης μοναχός έμεινε πάνω στα βράχια μέχρις ότου τα αεροπλάνα έγιναν κουκίδες και χάθηκαν στον ορίζοντα."Τους αγαπώ όλους σαν παιδιά μου. Κάποιους τους έχω γνωρίσει κι απο κοντά", μας είπε ο ερημίτης Ιωσήφ σε συνομιλία που είχαμε μαζί του. «Κάθε μέρα, όταν ακούσω το θόρυβο των αροπλάνων πετιέμαι απο το κελλί μου. Εδώ, στην ερημιά και την ησυχία του Άθω, οι θόρυβοι έρχονται απο πολύ μακριά. Βγαίνω έξω και κυματίζω την ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου. Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές αερομαχίες. Έχω νιώσει φόβο και υπερηφάνια. Αλλά το συναίσθημα, έπειτα απο κάθε εμπλοκή να περνάνε πάνω απο το ησυχαστήριο μου για να με χαιρετίσουν, δεν περιγράφεται... Κάποιοι απο τους πιλότους ήρθαν ως εδω και με βρήκαν. Αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε, μου άνοιξαν την καρδιά τους. Μου αποκάλυψαν τα προβλήματα τους. Νιώθω ότι με τα λόγια μου, που είναι λόγια του Θεού, θα γίνουν ακόμα πιο γενναίοι για να υπερασπίζονται πάντα την Ελλάδα μας».Ο αρχηγός της Αεροπορίας, πτέραρχος Γιώργος Αυλωνίτης, είναι ένας απο τους αξιωματικούς που έχει συναντήσει τον μοναχό Ιωσήφ. Και όπως και οι υπόλοιποι, έχει εντυπωσιαστεί απο τον γαλήνιο χαρακτήρα του και τη σοφία των λόγων του. Οι πιλότοι απο όλες τις πολεμικές μοίρες έχουν στείλει στο ησυχαστήριο του ερημίτη ευχές, αναμνηστικα δώρα, αλλα πάνω απο όλα την αγάπη τους, γιατί ξέρουν ότι έπειτα απο μια δύσκολη πτήση με οποιονδήποτε καιρό πάνω απο το Αρχιπέλαγος, Ο σύγχρονος «προστάτης» τους θα βρίσκεται εκεί, πάνω στα βράχια, για να τους ευλογήσει και να τους εμψυχώσει...

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ετοιμάζεται να ανοίξει η πορτοκαλιά




Πολύ πρώιμα έρχεται φέτος η ανθοφορία της πορτοκαλιάς . Συνήθως ανθίζει κατά τις 15 Απρίλη και κρατά περίπου 20-25 ημέρες . Για τα μελίσσια που βρίσκονται στον Αργολικό κάμπο η ανθοφορία αυτή είναι πολύ σημαντική διότι είναι πρώιμη , τα μελίσσια δυναμώνουν και γίνονται παραγωγικά , πολλαπλασιάζονται εύκολα , φτιάχνουν νέες βασίλισσες και γενικά ότι και να κάνει ο μελισσοκόμος πετυχαίνει . Κατά τις 15 Μαΐου γίνεται και ένας καλός τρύγος και με τους κατάλληλους χειρισμούς ( συνενώσεις ) ετοιμάζονται για τον έλατο ή το θυμάρι. Το μέλι της πορτοκαλιάς είναι πολύ αρωματικό , κίτρινο χρυσό στο χρώμα και ρευστό . Κρυσταλοποιείται γρήγορα, είναι πολύ θρεπτικό , έχει πολύ έντονη γεύση και συνδυάζεται καταπληκτικά με τα ροφήματα (τσάι) . Όσο για φέτος δεν είναι σίγουρο ότι η ανθοφορία θα είναι εκμεταλλεύσιμη διότι είναι πολύ νωρίς . Όλα τα δέντρα έχουν μπουμπούκια έτοιμα να ανοίξουν και υπάρχουν και ανθάκια . Για να" δώσει" η πορτοκαλιά χρειάζεται θερμοκρασία πάνω από 21 βαθμούς C και τα μελίσσια ποιο έτοιμα να την εκμεταλλευτούν .

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Τέλος του πρωταθλήματος


Τελείωσε το πρωτάθλημα Χάντμπολ της Β εθνικής γυναικών στο 1ο όμιλο και η κατάταξη είναι η εξής.

1 Ακαδημία Πάτρας 20 βαθμοί πρωταθλήτρια

2 Γ.Σ. Αργολικός 14

3 Πήγασος Αιγίου 14

4 Γ.Σ. Σαλαμίνας 8

5 Γ.Ε. Αργολίδας 4

6 Αλκυών Δρεπάνου 0

Για την ομάδα μου η πορεία της στο πρωτάθλημα κρίνεται από εμένα αξιοπρεπής και ικανοποιητική παρά την προτελευταία θέση και με μόνο 2 νίκες. Τα κορίτσια έπαιζαν πρώτη φορά στο πρωτάθλημα γυναικών γιατί πέρσι δεν επιτρεπόταν να πάρουν μέρος λόγω ηλικίας ( ήταν παγκορασίδες) και φέτος ήταν οι μικρότερες 15-16 χρονών. Δεν υπήρχε καμία αγωνιστική εμπειρία και αυτό το πληρώσαμε πολλές φορές . Υπήρχαν διαστήματα που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν έχαναν το έλεγχο και έκαναν λάθος επιλογές . Άλλο στην προπόνηση και άλλο στον αγώνα με την πίεση που υπάρχει. Στο δεύτερο γύρο τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο , μπήκαν στο πνεύμα του αγώνα και τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα. Με την Σαλαμίνα στο πρώτο 9-17, 23-20 στο δεύτερο , με την Αλκυών 11-9 , 11-26, και με το Αίγιο 17-23 με ημίχρονο10-10.
Άλλο πρόβλημα ήταν το άγχος που είχαν . Γιαυτό και δεν έκανα αναρτήσεις κατά την διάρκεια των αγώνων γιατί κατάλαβα ότι και το παραμικρό τις άγχωνε. Προτού το παιγνίδι και παρά τις προτροπές να μην τις ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και το σκορ τα πόδια τους έτρεμαν.
Τέλος πάντων το μέλλον τους ανήκει και παρά τις αντιξοότητες με τα διαβάσματα και τα φροντιστήρια και το λίγο διαθέσιμο χρόνο μπορούν να γίνουν πολύ καλές. Μυστικά και μαγικό ραβδί δεν υπάρχει. Μόνο δουλειά και υπομονή . Σπάνιες αρετές στην εποχή μας που όλοι θέλουν γρήγορα και εύκολα . Όμως όπως και σε όλα τα πράγματα αυτά είναι τα συστατικά της επιτυχίας.

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Η πρώτη επιθεώρηση για την νέα χρονιά


Εκμεταλλεύτηκα την καλή μέρα σήμερα και πήγα στα μελίσσια Ο καιρός καλός, ηλιοφάνεια και θερμοκρασία 16 c . Οι μέλισσες κλεισμένες τόσο καιρό δεν έχασαν και αυτές την ευκαιρία να βγουν έξω για τις δικές τους ανάγκες και κουβαλάγανε πολύ γύρη. Επιθεώρησα αρκετά μελίσσια και ιδίως όσα δεν μου φαίνονταν πολύ καλά. Από τροφές είναι εντάξει και με μέλι και με γύρη. Τα δυνατά μελίσσια έχουν καλή εκτροφή γόνου σε δύο πλαίσια ενώ τα αδύνατα τώρα ξεκινούν. Επίσης βρήκα και δύο αρρενοτόκα τα οποία και χάλασα. Τους έβαλα ζαχαροζύμαρο και η επόμενη επιθεώρηση - τάισμα μέσα Φλεβάρη.